Ναυάγιο μια καρδιά στην αμμουδιά
σταλάζει στο γιαλό το δάκρυ της θολό.
Καράβια που περνούν την τυραννούν
δεν έρχεσαι εσύ και σε μισεί.
Σε ποιάν ακρογιαλιά παίρνεις φιλιά
μ’ αφήνεις ορφανό, μονάχο να πονώ.
Μ’ ακόμα στης ψυχής την ερημιά
για σένανε ανθούν τα γιασεμιά.
Γιατί να ζούμε χωρισμένοι πες μου γιατί
και η καρδιά μας να ν’ θλιμμένη, γιατί, γιατί.
Αφού τα δυο σου μάτια τα νοσταλγώ
και τη σκιά σου όπου κι αν είναι την κυνηγώ.
Γιατί η χαρά μας να πεθαίνει γιατί, γιατί,
γιατί να ζούμε χωρισμένοι, πες μου γιατί.