Σ’ ένα δωμάτιο χτισμένο από πόνο
κι επιπλωμένο απ’ τις δικές μας αναμνήσεις.
Σ’ ένα δωμάτιο στενάχωρο και μόνο.
σε περιμένω κάθε νύχτα να γυρίσεις.
Στο δωμάτιο μου,
με τ’ όνειρο μου κλαίω στο κρεβάτι.
Στο δωμάτιο μου,
το παράπονο μου σε φωνάζει αγάπη.
Σ’ ένα δωμάτιο που δεν υπάρχουν πόρτες
ούτε παράθυρα ν’ ανοίξω στη ζωή μου.
Σαν κρατητήριο γεμάτο καταδότες
πως να ‘να κρύψω πως μου κλέβεις τη ψυχή μου.
Στο δωμάτιο μου,
με τ’ όνειρο μου κλαίω στο κρεβάτι.
Στο δωμάτιο μου,
το παράπονο μου σε φωνάζει αγάπη.