Λόγια μεθυσμένα
νεύρα μου σπασμένα, γκρίζα καράβια μου.
Στάζει η λαμαρίνα
λιώμα στην καμπίνα σέρνω τα βράδια μου.
Ξέσπασε η μπόρα η νύχτα παίρνει φόρα
στο χαμό με σέρνει και με παρασέρνει
κάθε σκέψη μου χαμένη
κι η βραδιά πλημυρισμένη από σένα.
Σαν παλιόχαρτο καίγομαι
και παντού σ' ονειρεύομαι
μες στην αγκαλιά σου
την τρέλα ερωτεύομαι.
Σφίγγω το τιμόνι
κ η καρδιά μου χιόνι λιώνει στην άσφαλτο.
Μες στη λεωφόρο
του έρωτα το δώρο κάστρο είναι άπαρτο.
Μες στην καταιγίδα τη σκιά σου είδα
να κοιτάει σαν ξένη και να ξεμακραίνει
κάθε σκέψη μου χαμένη
κι η βραδιά πλημυρισμένη από σένα.
Σαν παλιόχαρτο καίγομαι
και παντού σ' ονειρεύομαι
μες στην αγκαλιά σου
την τρέλα ερωτεύομαι.