Δεν τα φοβάμαι τα βαθειά νερά,
δεν τα φοβάμαι τα παλιά σκαριά,
μα τα μάτια σου φοβάμαι,
που είναι πονηρά, που είναι πονηρά.
Και με ζαλίζουν, λες κι έχουν φτερά,
όταν μ’ αγγίζουν και πετούν μακρυά,
μα τα μάτια σου φοβάμαι που είναι πονηρά,
που είναι πονηρά.
Να μη σε πιάσω να ξενοκοιτάς
θα ραγίσω και θα σπάσω
στα γυαλάκια να πατάς,
φωτιά θα στάξω, παίζεις και γελάς
πρόσεχε να μη σε πιάσω
πάλι να ξενοκοιτάς.
Δεν τη φοβάμαι την πολλή χαρά,
δεν τη φοβάμαι και τη συμφορά,
μα τα μάτια σου φοβάμαι που είναι πονηρά,
που είναι πονηρά.
Να μη σε πιάσω να ξενοκοιτάς
θα ραγίσω και θα σπάσω
στα γυαλάκια να πατάς,
φωτιά θα στάξω, παίζεις και γελάς
πρόσεχε να μη σε πιάσω
πάλι να ξενοκοιτάς.