180 μοίρες σ’έναν κύκλο η καρδιά
τη ζωή μας δεν την πήρες σοβαρά
Ένα σπίτι γκρεμισμένο
και στο πάτωμα γυαλιά
να ματώνω όταν έφευγα μακριά
Μη μ’ακολουθείς ίχνη δε θα βρεις
μέσα μου δε ζεις
τώρα βρήκα αλλού
τ’άστρο του δειλινού
Είμαι στην κορυφή του κόσμου
άλλος κοιμάται στο πλευρό μου
σώμα με σώμα φτιάξαμε αγκαλιά
Είμαι στην κορυφή του κόσμου
κι έχω φρουρό για το καλό μου
μες στην καρδιά μου πάλι ξαστεριά
180 μοίρες το μυαλό παίρνει στροφή
καταιγίδες και πλημμύρες μια ζωή
ένας πίνακας στον τοίχο
να τον σκίζουν τα καρφιά
στα συντρίμμια βάζει ο νους μου
πυρκαγιά
Μη μ’ακολουθείς ίχνη δε θα βρεις
μέσα μου δε ζεις
τώρα βρήκα αλλού
τ’άστρο του δειλινού
Άλλος με πάει στα καλοκαίρια
άλλος μου δείχνει πια τ’αστέρια
λόγο το λόγο βρήκαμε στεριά