Θρύψαλα κι αυτή η αγάπη
Σε γυαλιά σπασμένα πάλι περπατώ
Δάκρυ έφερνε το δάκρυ
Σα βροχή που πέφτει φτιάχναν ποταμό
Αυταπάτη μεσημέρια
Τ’ άστρα να κοιτώ
Μα πάλι ζω και βλέπω το φεγγάρι
Που μπαίνει απ’ τις γρίλιες
Τα σεντόνια να λούζει με φως
Γιρώντας μια σελίδα
Οι έρωτες περνάνε
Κάποιος θα `ναι για μένα σταθμός
Θα κρατήσω αναμνήσεις
Το καλό πιο πάνω πάντα απ’ το κακό
Τώρα πια δεν ψάχνω λύσεις
Τις κλειστές τις πόρτες άλλο δε χτυπώ
Και θα πάψω μεσημέρια
Τ’ άστρα να κοιτώ
Μα πάλι ζω και βλέπω το φεγγάρι
Που μπαίνει απ’ τις γρίλιες
Τα σεντόνια να λούζει με φως
Γιρώντας μια σελίδα
Οι έρωτες περνάνε
Κάποιος θα `ναι για μένα σταθμός
Τη μια στιγμή γλυκιά ζωή
Το ζάρι τυχερό
Την άλλη εδώ δρόμο να βρω
Καινούργιο όνειρο
Και θα πάψω μεσημέρια
Τ’ άστρα να κοιτώ