Θυμάμαι τα τόσα που μου ‘κανες
θύμωνες, ζήλευες, μ’ έβριζες
πόσο θ’ αντέξω ακόμα.
Έφευγες, μ’ άφηνες μόνη μου
βράδια αξημέρωτα αγόρι μου
πόσο θ’ αντέξω ακόμα.
Μη μου ζητάς να γυρίσω, δεν μ’ αγαπάς
αφού ξέρω με άλλες γυρνάς,
με πονάς, μ’ απατάς, δε σε νοιάζει,
άστο κουράζει.
Θυμάμαι τα τόσα που μου ‘λεγες
φεύγω, δεν θέλω, με κούρασες
πόσο θ’ αντέξω ακόμα.
Υπόφερα κι όμως σου έδινα
πες μου τι έκανα, αν έφταιγα
πόσο θ’ αντέξω ακόμα.
Μη μου ζητάς να γυρίσω, δεν μ’ αγαπάς
αφού ξέρω με άλλες γυρνάς,
με πονάς, μ’ απατάς, δε σε νοιάζει,
άστο κουράζει.