Παραμιλάω και απορώ
που να ‘ναι τώρα, που να τον βρω.
Δεν έχω δύναμη να κρατηθώ
τι να πιστέψω και τι να πω.
Κι αναρωτιέμαι, στεναχωριέμαι
αχ, πόσο μου ‘λειψες πάω να τρελαθώ.
Γονατιστή στην Παναγιά θα προσκυνήσω
ένα θαύμα της με σώζει για να ζήσω.
Γιατί με άφησε στην κόλαση να σβήσω
και αν αμάρτησα συγγνώμη να ζητήσω.
Νιώθω το βάρος και τις πληγές
να μου θυμίζουν τις καλές στιγμές.
Πόσες θυσίες του ‘χω κάνει εγώ
κι όμως δεν πειράζει εγώ τον συγχωρώ.
Μ’ έχει τρελάνει αυτή η σιωπή του
αχ, πόσο μου ‘λειψε πάω να τρελαθώ.
Γονατιστή στην Παναγιά θα προσκυνήσω
ένα θαύμα της με σώζει για να ζήσω.
Γιατί με άφησε στην κόλαση να σβήσω
και αν αμάρτησα συγγνώμη να ζητήσω.