Ήσουν πουλάκι της αυγής,
ήλιος στο παραθύρι,
λουλούδι μες το σπίτι μας,
δένδρο μέσα στον κήπο μας,
ελπίδα στη ζωή μου.
Ήσουν νερό στην ερημιά,
φεγγάρι μες τη νύχτα,
αστέρι ήσουν και δροσιά,
στον πόνο μου παρηγοριά,
ελπίδα στη ζωή μου.
Ωσάν βαρκούλα άνοιξες,
τα άσπρα , χρυσά πανιά σου,
και χάθηκες μες το Βοριά,
καημός και δάκρυ στην καρδιά
μα εγώ θα σε προσμένω.