Τρίζουν οι πόρτες με τυφλώνει ένα φως
ανώδυνα όνειρα, μπροστά μου ένας φακός
γελάω, στέκομαι ποζάρω γυμνός, γίνομαι ουρανός
και όλοι έκείνοι που αγάπησα,
που στοιχημάτησα μαζί τους για μια νύχτα
πού πήγαν; Χορεύουν με μια σπίθα.
Είναι όλα μια ιδέα, είναι όλα τόσο ωραία όταν ξυπνάς,
είναι όλα μια ιδέα, είναι όλα τόσο ωραία όταν ξεχνάς.
Κλεισμένα λόγια μα η ψυχή μου κενή,
ισσοροπώ σε τεντωμένο σχοινί,
κοιτάω χάμω και ζητάω στοργή, γίνομαι στιγμή.