Θυμάμαι Σεραφίνο θυμάμαι το Μπλέκ
θυμάμαι τη Μανίνα θυμάμαι σταρ τρεκ
θυμάμαι το φρουφρου και το παππού του
θυμάμαι σπορτ μπίλι και το τσαντάκι του
Μα, μόλις ξυπνάω και ξεκολλάω
βλέπω πως έχω μεγαλώσει πια και πάω
δεν είμαι πια εκείνο το παιδί που’χε
ένα όνειρο να κατακτήσει τη γη μ’ένα σπαθί
περνάω απ’τα μέρη τα γνωστά, μέρη παλιά
απ’την κάτω γειτονιά που δε μένω τώρα πια
νοσταλγώ στιγμές που’ζησα στο χθες
δίχως έννοιες και σκοτούρες πολλές
είδα λάθη, βίωσα κακές στιγμές
ένοιωσα τον πόνο όταν μου’παν πέθανες
γιατί ξέρεις δε θα σε ξαναδώ
χαιρετίσματα λοιπόν απο ένα φίλο παλιό
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνω
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Υποχρεώσεις τώρα γύρω μου πολλές
ξέχασα αλητεία συμμορία, γειτονιές
επειδής τα νοίκια τρέχουν, κάνουν στροφές
κάθομαι στ’αυγά μου δίπλ’από ενοχές
αχ να ζούσα λίγο λιγο το χθες
κι ας μην υπήρχε αύριο, γίνεται λες
βουρκωμένος σκέφτομαι τι πέρασα γιατί
δεν είμαι ο μόνος ξέρεις πάνω σ’αυτή τη γη
ένα μέρος της καρδιάς μου ανήκει σε αναμνήσεις
το τραγικό αυτό είναι πως δεν μπορείς να
τις ξαναζήσεις διορθώσεις το κακό για να
φύγουν οι τύψεις πρόβλημα δίχως λύσεις α
έχει γίνει μια κραιπάλη και το ζω θυμάμαι απλά πως ήμουν
φίλε και νοσταλγώ ανέμελος, επιπόλαιος παιδί μικρό
θυμάμαι ήταν αγάπη τώρα τι να σου πω
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνω
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ
Θυμάμαι ποτέ δεν ξεχνώ