Κάτι απόψε νιώθω ακόμα
τώρα που μετρώ
πόσες μέρες, πόσα χρόνια έχω να σε δω
μα πώς ξεχάστηκα
Μόνη μες στο σπίτι βλέπω
πράγματα παλιά
κι όλα αυτά σε φέρνουν πάλι
δίπλα μου ξανά
πες πώς θυμήθηκα
Κι αν τώρα δεν θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Κι αν τώρα δεν θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Μέσα στο δωμάτιο μου
σύννεφα καπνού
σκόρπιες οι φωτογραφίες
ενός παλιού καιρού
δες πόσο μου έλειψες
Αν μια μέρα θα ξεχάσεις
όλα αυτά εσύ
κι συνείδησή σου ψάχνει φως να λυτρωθεί
Μόνο εκεί εγώ έζησα
Κι αν τώρα δεν θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Κι αν τώρα δεν θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Μόνη μες στο σπίτι
πράγματα παλιά
Этот текст прочитали 333 раз.