Πέφτουν τα χρόνια βροχή
οι αναμνήσεις φεύγουν
σαν ένα ποτάμι
σταγόνα περαστική
χάνεται η μια έρχεται η άλλη
Η πνοή σου χωρίς σκοπό
κανένας άγγελος δε σου ταιριάζει
μια μοίρα διαβολική
το φτωχό σου πνεύμα δεν λογαριάζει
Να βρεις την ψυχή σου πριν αυτή χαθεί
κι ας γυρίζεις όλη νύχτα στη βροχή
στα ερείπια εκεί πρέπει να ψάξεις
να βρεις την ψυχή σου πριν αυτή χαθεί
σκέψου δεν έχεις άλλη επιλογή
στα ερείπια εκεί πάλι θα κλάψεις
Την πλάτη γυρνάς στη ζωή
σαν το δραπέτη κρύβεσαι στο σκοτάδι
γι’ αυτούς που ζουν χωρίς ψυχή
ο πόνος μοιάζει με τις πύλες του Άδη