Όλοι οι χειμώνες κλέβουν απ’ το καλοκαίρι
Λίγο γαλάζιο ουρανό κι ένα φιλί σου στο λαιμό
Ένα ασπρόμαυρο θλιμμένο μεσημέρι
Κι ένα κομμάτι απ’ την καρδιά σου για να το `χουν φυλαχτό
Περνάνε οι μέρες, μ’ ανεβάζουν στα φτερά τους
Με τα δικά σου τα φτερά εγώ όμως θέλω να πετώ
Ν’ ανατινάζομαι μέσα στην αγκαλιά σου
Και να σκορπάω στον αέρα σαν φτηνό βεγγαλικό
Γέφυρα σκάρτη από `σένα με χωρίζει
Του έρωτα πέρασμα επάνω από θεόρατο γκρεμό
Κάπου στη μέση ειν’ η ζωή που μας αξίζει
Από τα σύννεφα να πέφτουμε κοιτώντας το κενό
Ποια είναι τα θαύματα που δεν τα περιμένω
Πως μοιάζει η αγάπη που για χρόνια τώρα έψαχνα να βρω
Η αγάπη είναι ένα κορίτσι πληγωμένο
Που κάνει θαύματα τα βράδια όταν μου λέει «Σ’ αγαπώ»