Ήτανε το πανόραμα,
το πιο γλυκό μου όραμα,
σαν έβλεπα το Μεσολόγγι,
του Δράμαλη τη συμφορά
και του Κανάρη τα μπουρλότα
να καίνε Τούρκικα καράβια στη σειρά.
Το πανόραμα αρχίζει,
μια δραχμή μόνο στοιχίζει,
όμως, ό,τι μας θυμίζει,
πόσο η λευτεριά, η λευτεριά αξίζει.
Να, του Φερραίου ο θάνατος,
που έμεινε αθάνατος,
πώς βάλλαν Βαυαροί σε δίκη,
τότε, το Γέρο του Μωριά,
πώς πήραμε τη Σαλονίκη,
με τη λεβέντικη, εκείνη τη γενιά.
Το πανόραμα αρχίζει,
μια δραχμή μόνο στοιχίζει,
όμως, ό,τι μας θυμίζει,
πόσο η λευτεριά, η λευτεριά αξίζει.