Ήταν ο Δελαπατρίδης
γελαστός κι ευγενικός,
επαιρνότανε ο δόλιος
για τρανός πολιτικός,
για τρανός πολιτικός.
Σ’ ένα τραπέζι ανέβαινε
και τα γκουβέρνα έριχνε,
τον αγαπούσαν τα παιδιά,
γιατί είχε μιαν αγνή καρδιά.
Το φιλόπτωχο ταμείο
τονε κλείνει τον φτωχό
μέσα στο τρελοκομείο,
να του γειάνουν το μυαλό,
να του γειάνουν το μυαλό.
Δεν άντεξε τον πόνο του
κι έσβησε με τον κόσμο του,
τον κλάψαν μόνο τα παιδιά
γιατί είχε μιαν αγνή καρδιά.