Ben gülüþlerimde bir çocuk saklarým
Ellerimde hüzün oyunu
Hiçbir yere gitmeyen bir yalnýzlýk hali bu
Yürüyor göðsüme dogru, göðsümden sesime dogru
Kimbilir hangi þehirde unuttum adýmý
Bana düþtü hep beklemek
Yaþam ancak düþümde mutlu ediyor beni
Gönderiyor içime dogru, içmdeki sesime dogru
Ben hep saçlarýmda ruhumu sakladým
Aynalarda yüzüm hiç görünmez
Anladým ki paylaþmak eðer verirsen sürüyor
Yaþamdan bize doðru, bizden de yaþama doðru
Þimdi soruyorum kendime
Ben hangi zaman oyuncusuyum?
Hangi zaman bahçesine
Geç inen yaðmurdum