Μ’ ένα χαμόγελο σ’ απεγνωσμένη προσπάθεια
να κρύψω όσα μ’ έχουνε κάνει να νιώθω μικρός κι ασήμαντος, υψώνω
τ’ ανάστημα, παίρνω μια βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια και χάνομαι στο διάστημα
της σκέψης, ατέλειωτες ώρες καπνού,
εφόσον κι οι λέξεις χάσαν το νόημα προ πολλού,
φίλε ήμαστ’ αλλού,
φίλε κάνε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη κάποιου νεκρού αδελφού,
φίλε είμαστε φτου και πάλι απ’ την αρχή, μην νιώθεις ενοχή,
δεν άλλαξες εσύ, απλός άλλαξ’ η εποχή και δε σ’ αγγίζει,
μα υπάρχει κάτι ακόμα που το χθες θυμίζει,
κάτι μένει ανεξίτηλο στου χρόνου τη διαδρομή,
τα πάντα κυλάνε μέσα σε μια στιγμή, πάνε
κι έρχονται, παρέρχονται, τα συναισθήματα πολλές φορές μας πονάνε
κι ανατρέπονται, εφόσον δεν έχουμε εναλλακτική επιλογή,
αφήνουμε ό,τι αγαπάμε να φύγει, η αγάπη μοιάζει ακάλυπτη επιταγή
κι απάτη, πάντα θα μας φταίει κάτι, πάντα κάτι θα 'ναι εκτός αναμονής,
φίλοι, αδέλφια, κοπελιά, συνεργάτες και γονείς,
αναπόφευκτο, κάποιος επιλέγει να φύγει κάθε φορά και νιώθω μόνος
και μου λείπει μια λέξη αδελφική,
ένα τσιγάρο και τα υπόλοιπα θα τα πει η μουσική, θέλω
να 'ρθει κι αυτή, θέλω ένα βλέμμα, ένα φιλί,
πέρα απ’ το σεξ υπάρχει αγάπη κι η αγάπη είναι πιο δυνατή από κάθε τι, μ’ αρκεί
να ξέρω πως είσαστ’ εκεί, όλοι σ’ απόσταση μιλίων
κι άλλοι σε κόσμους που πατάει μόνο η ψυχή, μη χάνεσαι,
ξέρω αδερφέ μου πως με αισθάνεσαι
τις νύχτες που πέφτω σε σκέψεις,
λάθη από το παρελθόν,
ξέρω πως είσαι εδώ κι ας είσαι σωματικά απών, λυπών,
γίνομαι όλα αυτά...