Νύχτα νύχτα ήταν που φιλιόμαστε, νύχτα και ποιος μας είδε
μας εί καλέ, μας είδε τ’ ά τ’ άστρι και τ’ άστρι και η αυγή.
Mας είδε τ’ άστρι και η αυγή, τ’ άστρι και το φεγγάρι
τ’ άστρι περιχαμπήλωσε και το ’πε της θαλάσσης
θάλασσα το ’πε του κουπιού και το κουπί του ναύτη
κι ο ναύτης το τραγούδησε στου καραβιού την πλώρη.
Kόκκιν’ αχείλι φίλησα κι έβαψε το δικό μου
με το μαντήλι το ’συρα κι έβαψε το μαντήλι
πέντε ποτάμια το ’πλυναν κι έβαψαν και τα πέντε
βάψαν οι άκρες του γιαλού και οι μέσες του πελάγου
περάσαν τα περάματα1 και βάψαν τα κουπιά τους
περάσαν και οι μελαχρινές και βάψαν τα μαλλιά τους.