Τα μάτια σου μια όαση δική μου
που έκρυψα στο βάθος της ερήμου
να με δροσίζουν μόλις κάθε αστέρι
θα σβήνει τις ευχές μου με το χέρι
το χέρι του έρωτά σου που έχει φτάσει
στο τέρμα του ουρανού κι έχει χορτάσει
να κλέβει συνεχώς όλα τα όνειρα που φτιάχνω μεσ’το φως
Δε θα παραδοθώ κι αυτή τη νύχτα εγώ σε σένα
θα φύγω μακριά θ’αρχίζω πια να ζω για μένα
Για μένα τώρα ζω για μένα τώρα ζω για μένα
γι’αυτά που νοσταλγώ για όσα είχα εγώ χαμένα
Τα χείλη σου μια έξυπνη απάτη
που κλέβει από μένα πάντα κάτι
κανείς ποτέ δε μου’πε πως η αγάπη
στην αγκαλιά της κρύβει ένα αγκάθι
Τη μοναξιά μου πάλι ανασαίνω
τις λέξεις που δεν είπες περιμένω
και σβήνω στη φωτιά αυτά τα χρόνια που’χω χάσει τώρα πια
Δε θα παραδοθώ κι αυτή τη νύχτα εγώ σε σένα
θα φύγω μακριά θ’αρχίζω πια να ζω για μένα
Για μένα τώρα ζω για μένα τώρα ζω για μένα
γι’αυτά που νοσταλγώ για όσα είχα εγώ χαμένα