Σε βλέπω πόσο αργά κατρακυλάς
Μες στην ανώμαλη πορεία της ζωής σου
Σε μια φωτογραφία μας γελάς
Και σαν παραίσθηση ακούγεται η φωνή σου
Σε βλέπω πόσο αργά κατρακυλάς
Μέσα στις άστοχες τρελές επιλογές σου
Στον εαυτό σου τώρα δε μιλάς
Θέλω να ζεις με τα κενά και τις πληγές σου
Βυθίζομαι, μέσα στα μάτια σε κοιτάω και ζαλίζομαι
Δροσίζομαι, κι απ’ την πνοή σου αναπνέω κι εξατμίζομαι
Φημίζομαι, κι όσο μου λείπεις θα ξεσπάω σου τ’ ορκίζομαι
Αγγίζομαι, μα το κορμί μου δεν το νιώθω εξαφανίζομαι
Βυθίζομαι
Σε βλέπω πόσο αργά κατρακυλάς
Με λάθος τρόπους την ουσία σου να δείξεις
Τα όνειρα σου με τα χέρια σου χαλάς
Δε θα μπορέσεις άλλο τίποτα να κρύψεις
Σε βλέπω πόσο αργά κατρακυλάς
Έχει ραγίσει το μυαλό το λογικό σου
Δεν είσαι τώρα πια στην μόδα ούτε πουλάς
Κι εγκλωβισμένος μένεις μες στον πανικό σου
Βυθίζομαι, μέσα στα μάτια σε κοιτάω και ζαλίζομαι
Δροσίζομαι, κι απ’ την πνοή σου αναπνέω κι εξατμίζομαι
Φημίζομαι, κι όσο μου λείπεις θα ξεσπάω σου τ’ ορκίζομαι
Αγγίζομαι, μα το κορμί μου δεν το νιώθω εξαφανίζομαι
Βυθίζομαι, μέσα στα μάτια σε κοιτάω και ζαλίζομαι
Δροσίζομαι, κι απ’ την πνοή σου αναπνέω κι εξατμίζομαι
Φημίζομαι, κι όσο μου λείπεις θα ξεσπάω σου τ’ ορκίζομαι
Αγγίζομαι, μα το κορμί μου δεν το νιώθω εξαφανίζομαι
Βυθίζομαι