Nakarat:
Omuzlarım da bi yük, beni kalbin den sür
Mesela uzak bi yere, ulaşılmaz bi yerlere
Derdim ne? Hadi sevdim de
Ömür bitmeden, ölümü görmeden, ağla göç ettik gönülden
Verse 1:
Bulutların kızı evet unutmadım kızım
Yoluma devam ettim bende umutları kısıp
Benim güneşim sendin nasıl kurutmadın kışı
Bilemedim nefretim mi, yoksa kusurlarım mısın?
Bu sözler anlaman için bilmemen için değil
Bu sözler anlatmam için gizlemem için değil
Arkadaşlar başarmışlar bilmeden içirmeyi
Ben güzel bi manzarayım fakat izlemen için değil
Bugün bişeyleri dördüncü kez anlatıcam
Bugün birilerini dördüncü kez ağlatıcam
Ama bu yine de hiç bi boka yaramaz
Yine kendimleyim ve kendi başıma yaşlanıcam
Bıraktığın yerdeyim ben hiç biyere gitmedim
Bıraktığın gibiyim ve hiç bişeyde bitmedi
O gece ruhumu odaya bir şişeyle kitledim
Kaybettiğim herşeyi bir heceyle istedim
Nakarat x2:
Omuzlarım da bi yük, beni kalbin den sür
Mesela uzak bi yere, ulaşılmaz bi yerlere
Derdim ne? Hadi sevdim de
Ömür bitmeden, ölümü görmeden, ağla göç ettik gönülden
Verse 2:
Kaybettim! Kaybettik!
Sırf bunun için onca kelime sarf ettim
Ölü bi' bedeni gökyüzüne hapsettim
Gözlerinde yağmur var bende bundan bahsettim
Bitiyorsun, üç dörtlük kaldı
Bize bakınca sanki düş gördü tanrı
Bu gün bi başkasıyla yaşıyormuşsun
Ne garip! Ben seni bıraktığım gün öldün sandım
Bitiyorum, iki dörtlük kaldı
Biraz daha içince bizi gördü aklım
Sökülmüş bi' kalbi yeniden dikmek için
Umut mezarlığın dan bi' çift örgü aldım
Bittik! Ve artık son dörtlükteyiz
Mutluluğu göremiyorum yok gözlüklerim
Etrafa renk saçan okulumun rektörüsün
Kendi içinde siyahtın da ben her zaman renk körüyüm
Nakarat x2:
Omuzlarım da bi yük, beni kalbin den sür
Mesela uzak bi yere, ulaşılmaz bi yerlere
Derdim ne? Hadi sevdim de
Ömür bitmeden, ölümü görmeden, ağla göç ettik gönülden