Φεύγει η σκέψη μου σε υπόγειους δρόμους,
γνώριμους δρόμους σε μένα,
χάνω τα λόγια μου σε ψεύτικους τόνους,
παιχνίδια του μυαλού μεθυσμένα.
Σήμα αδέξιο μες’ το σκοτάδι
σκορπάει στην ησυχία
άτολμες λέξεις με φόντο το βράδυ
ζητάω άλλη μια ευκαιρία.
Βλέπω αντίκρυ το χρόνο
μαζί του η ζωή μου το σκάει,
κλέβει ακόμα και τα όνειρά μου
κι’ ενώ με κλέβει γελάει.
Θα κάνω ξανά μια βόλτα στην πόλη
ξεγλίστρησα σήμερα μόνος,
αυτή η πόλη πολλά μου χρωστάει
ζητάει και τα ρέστα μου όμως.
Ψάχνω αμήχανος μέσα στη νύχτα,
τα πρόσωπα μου φαίνονται άδεια,
θυμάμαι εδώ είχα κάποτε κρύψει
κάποια δικά μου κομμάτια.
Βλέπω αντίκρυ το χρόνο
μαζί του η ζωή μου το σκάει,
κλέβει ακόμα και τα όνειρά μου
κι’ ενώ με κλέβει γελάει.