Σ’ ένα όνειρο που βλέπω τα μεσάνυχτα
ακουμπάω πάνω του ό,τι αγαπάω
και κρατάω έτσι τα μάτια μου ορθάνοιχτα,
στην υπόθεσή του πάντα ξενυχτάω.
Αναμνήσεις στην πλοκή του αναδιπλώνονται,
αντιρρήσεις στη ζωή μου αναρριχούνται
και στο βάθος μιας απόστασης απ’ το θάνατο
περιμένουνε οι γύρω κι εκδικούνται.
Κι αν το όνειρο καλύπτει την απόσταση
κι αν μας δίνει ευκαιρίες να κρυφτούμε,
στην ακροσελίδα του έλα ν’ ανταμώσουμε
και εκεί γλυκά γλυκά να ξεχαστούμε.