Στην πόλη αυτή τη μαγική,
πώς έγινε έτσι το πρωί;
Πού πήγαν τόσες μουσικές,
πού πήγαν τόσα λόγια;
Κι εγώ τρελός που τριγυρνά,
σε σπίτι που ‘πιασε φωτιά,
ψάχνω για εξόδους μυστικές
και για κανάλια υπόγεια.
Και εσύ στον άνεμο φτερό,
να κοροϊδεύεις το καιρό
και όπου η ζωή σε βγάλει.
Ας ήταν να ‘ρθεις τώρα εδώ,
στο γκρεμισμένο μου ουρανό
και να πετάξεις πάλι.
Στην πόλη αυτή τη μαγική,
πώς έγινε έτσι το πρωί;
Πού πήγαν τόσες Κυριακές,
πού πήγαν τόσοι φίλοι;
Από μια κίτρινη κλωστή,
κρεμιέται ο κόσμος και η ζωή,
κι εγώ κρεμιέμαι από το χτες
και απ’ τα γλυκά σου χείλη.
Και εσύ στον άνεμο φτερό,
να κοροϊδεύεις το καιρό
και όπου η ζωή σε βγάλει.
Ας ήταν να ‘ρθεις τώρα εδώ,
στο γκρεμισμένο μου ουρανό
και να πετάξεις πάλι.