Μέτρησα πράγματα, ό,τι έχει μείνει ακόμα εδώ,
κάρτες και γράμματα, μού 'γραφες "πόσο σ’ αγαπώ",
ήρθες και έφυγες απ’ τη ζωή μου ξαφνικά,
μέσα μου έμεινες κι ας είσαι τώρα μακριά.
Μόνος μου πέρασα όλες τις δύσκολες στιγμές,
κάνω προσπάθειες κι όμως δεν βλέπω διαφορές,
ίδιο συναίσθημα, μια εγκατάλειψη ζωής,
δεν το περίμενα πως πάντα μέσα μου θα ζεις.
Σώμα, καρδιά, γίνανε πια κίτρινα φύλλα στο βοριά,
μάτια που ζουν στη μοναξιά, σαν δυο παράθυρα κλειστά,
σώμα, καρδιά, γίνανε πια κίτρινα φύλλα στο βοριά,
μάτια που ζουν στη μοναξιά,
σαν δυο παράθυρα που μείνανε κλειστά.
Βρίσκω τα ίχνη σου, όσα έχουν μείνει ακόμα εδώ,
λόγια τής λύπης σου που τα διαβάζω κι απορώ,
τί να σε πλήγωσε, τι να σε πείραξε πολύ,
δίχως απάντηση χάθηκες μέσα στη βροχή.
Σώμα, καρδιά, γίνανε πια κίτρινα φύλλα στο βοριά,
μάτια που ζουν στη μοναξιά, σαν δυο παράθυρα κλειστά,
σώμα, καρδιά, γίνανε πια κίτρινα φύλλα στο βοριά,
μάτια που ζουν στη μοναξιά,
σαν δυο παράθυρα που μένουνε κλειστά.
Σώμα, καρδιά, γίνανε πια κίτρινα φύλλα στο βοριά,
μάτια που ζουν στη μοναξιά,
σαν δυο παράθυρα που μένουνε κλειστά.