Ze telde uren lange dagen
De oude vrouw uit dit verhaal
Iedere dag als ik voorbij kwam van vioolles
Onder een warme wollen sjaal
Schonk ze haar vergeelde glimlach
Of een knipoog bij slecht weer
Ze kon mij nog veel meer vertellen dacht ik dan
Ik heb wat af gefantaseerd
Eens op een dag vroeg zij mij binnen
Op tafel stond een warme taart
Ik rook een geur van voor de oorlog, verschoof wat meubels
En ontstak de open haard
En het vuur was vol verhalen
Zij had zich erg mooi gemaakt
Ik dacht aan al die mooie zomers, ik dacht aan Rubens
Om maar te zwijgen van de taart
Ze speelde honky-tonk piano
Vrolijk, triest en door elkaar
We huilden samen van het lachen, we dansten polka
We kregen alles voor elkaar
Ze praatte jarenlang geleden
Over die goeie oude tijd
Over haar kookkunst en recepten en iedere keer
Wat haar verdriet had en verblijd
Het was een onvervalst theater
Ik keek een fotoalbum door
We rookten samen marihuana, we werden stoned
En gelukkig niet gestoord
De nacht getuigde bij het afscheid
Moeizaam scheurde ik mij los
Ik rende als een gek naar huis toe, als maar denkend
Wat een viool zoal niet kost
Verleidelijk telt zij nu mijn leeftijd
Met rode neon lampen aan
Ze kan me nog veel meer vertellen, ja zeker
Ze bloosde mijn geweten aan