Χαμένα δάκρυα, καμένη τύχη,
άδεια τρένα που φύγαν την αυγή,
Θλιμμένα μάτια, σώματα στραβά,
άθλια ξωτικά, φώτα μαγικά
Φίλα με, κράτα με, σφίξε με γερά,
λιώνουνε στο φως του ήλιου τα φτερά
Ανύποπτος χρόνος, θεία συντριβή,
η σκέψη φωλιάζει σε μία φυλακή
Λιμάνια άδεια, χάρτινοι έρωτες
ψελλίζουν πάθη που χάθηκαν στο χθες
Φωτιά και πάγος, αγάπης σάλος,
μικρός φουκαράς, ασήμαντος μάγος
Βροχή και ήλιος, τρομώδες σκηνικό,
η κάθε μέρα ένα άγριο φονικό
Τα χέρια ματώνουν στην πρώτη επαφή,
ακόλαστο βλέμμα, παράξενη αφή
Βελούδινες πήχες ζητάν τον ουρανό,
ατσάλινες σφαίρες ανάμεσα περνώ
Δεν πήζει το αίμα, ο νους κατρακυλά,
τα μάτια του Ιούδα το στόμα φιλά
Τεράστιες αράχνες το σάλιο γεννά,
μια άσπρη πουτάνα το σπέρμα ξερνά
Αλλόκοτες νύχτες, αυτιά σουβλερά,
σκιές που χλευάζουν το φως μυστικά
Παράνομοι ιππότες ανάβουν φωτιές,
μαύροι αρουραίοι τραβάνε μυτιές
Συκώτια ανθρώπινα μασούν οι θεοί
σ’ αλώνια γεμάτα μ’ αλόγων τροφή
Αν είναι να φύγω ας φύγω πρωί
στη σωστή εποχή, σε λάθος στροφή