Σώμα μισό, βλέμμα γυμνό
τόσα εσύ πουθενά,
ψάχνω φωνή μες στη σιωπή
κι έχω τα μάτια κλειστά.
Λογική δε χωρά όπου ζει η καρδιά
όταν λες μ’ αγαπάς μη μου λες αντίο.
Ένα εμείς, μου’ χες πει,
ποτέ πια δύο.
Για σένα είμαι και ζω
εσένα έχω θεό,
ποιός ξέρει τι θα συμβεί
μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί.
Φεύγεις και πας μα πιο σκληρά
πίσω σε μένα γυρνάς,
τι να ’ναι αυτό, πώς να το πω
όταν μισείς κι αγαπάς.
Λογική δε χωρά όπου ζει η καρδιά
όταν λες μ’ αγαπάς μη μου λες αντίο.
Ένα εμείς, μου’ χες πει
ποτέ πια δύο.
Για σένα είμαι και ζω
εσένα έχω θεό,
ποιός ξέρει τι θα συμβεί
μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί.
Όταν λες μ’ αγαπάς
μη μου λες αντίο,
ένα εμείς, μου’ χες πει,
ποτέ πια δύο.
Για σένα είμαι και ζω
εσένα έχω θεό,
ποιός ξέρει τι θα συμβεί
μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί.