Δημήτρης Ζερβουδάκης - Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο Тексты

Είναι βαριά παράσταση το δράμα του ανέργου
ρόλος από το ρόλο τους και του δικού τους έργου.
Βαριά είν’ η πέτρα ασήκωτη στους ώμους του ανηλίκου
κρυφό σχολειό οι έρωτες μες στη φωλιά του λύκου.
Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο ο κόσμος σας πεθαίνει
και ο χρησμός που χάθηκε πάλι μπροστά σου βγαίνει.
Βγάζω στους ώμους μου φτερά
χορεύω πάνω στα νερά,
τον κόσμο για ν’ αλλάξεις
πρέπει κι εσύ ν’ αλλάξεις.
Λόγια παλιά για τα παλιά ξανά στις παρελάσεις
το μεγαλείο της φυλής να κλαις ή να γελάσεις.
Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο ο κόσμος σας πεθαίνει
και ο χρησμός που χάθηκε πάλι μπροστά σου βγαίνει.
Το μέλλον ακατοίκητο τ’ όνειρο χρεωμένο
βγάζω το σπίτι στο σφυρί κι ένα καπέλο παίρνω.
Μοίρα γυμνή προστάτιδα
του κόσμου η Καρυάτιδα,
στο μπροστινό βαγόνι
ανοίγει τις φτερούγες της σα σερνικό παγώνι.
Και μες στο τίποτα οι πιστοί με τη μεγάλη πίστη
μπροστά στο θαύμα του φονιά και του μεγάλου μύστη.
Με μάγια δε μερεύεται η άγρια η νιότη
κι απ’ τον αρχαίο το θυμό θα ‘ρθει η κραυγή η πρώτη.
Μαύρη μπογιά στο μάρμαρο ο κόσμος σας πεθαίνει
και ο χρησμός που χάθηκε πάλι μπροστά σου βγαίνει.
Χορεύω πάνω στα νερά
με λόγια πάλι απ’ τα παλιά
ξανά στις παρελάσεις
το μεγαλείο της φυλής να κλαις ή να γελάσεις.