Μία μαϊμού με μάγεψε στο τσίρκο σαν την είδα
να κάνει ακροβατικά με κοφτερή λεπίδα.
Καμώνονταν πως έχωνε βαθιά σ’ ένα πιθάρι
τ’ αφεντικό της κι ύστερα τραβούσε απ’ το θηκάρι.
Και το σπαθί της έχωνε στη σάρκα του με βία
και το κοινό της φώναζε για δώσ’ του κι άλλη μία
Σαν ψέματα του έκοβε την κεφαλή συνήθως
μια μέρα όμως λάθεψε και άκουσε το πλήθος.
Κι ενώ οι φωνές συνέχιζαν εκείνη απορούσε
πώς ενώ αυτή του μίλαγε, αυτός δεν της μιλούσε.
Και το σπαθί της τράβηξε γεμάτη αγωνία
μα το κοινό της φώναζε για δώσ’ του κι άλλη μία
Δεν έφτανε το χάλι της κι ο φόνος που `χε κάνει
μα ο λαός της φόρεσε στην κεφαλή στεφάνι.
Το βράδυ τη συλλάβανε, στο δήμιο την πάνε
της φάνηκε πως άκουσε να τον παρακαλάνε.
Και το σπαθί της έχωσε στη σάρκα της με βία
και το κοινό του φώναζε για δώσ’ της κι άλλη μία