Μπήκα στο σπίτι που ‘χω τόσες αναμνήσεις,
μες το δωμάτιο που μέναμε μαζί,
ένα σημείωμα που λέει μην αργήσεις,
φέρνει στον νου μου τη δίκη σου τη φωνή.
Τα πράγματα μου ήρθα απόψε να μαζέψω,
μα πως να βάλω μέσα σε κούτες μια ζωή
και στο τηλέφωνο δεν θέλω ν’ απαντήσω,
γιατί ρωτάνε αν το σπίτι νοικιαστεί.
Δεν ενοικιάζεται, δεν θα τ’ αφήσω
κι απ’ το κουδούνι δεν θα σβήσω τ’ όνομα σου.
Δεν ενοικιάζεται, θα το κρατήσω
οι τοίχοι έχουνε ακόμα τ’ άρωμα σου.
Δεν ενοικιάζεται, εδώ θα μείνω
και δεν θα βγω ούτε λεπτό, δεν το αφήνω.
Δεν ενοικιάζεται, δεν σας το δίνω
έστω και μόνος μου εγώ εδώ θα μείνω.
Μπήκα στο σπίτι με καρδιά χίλια κομμάτια
ψάχνω το φως όμως κι αυτό έχει χαθεί.
Μ΄ ένα κερί γυρεύω τα δικά σου μάτια
μα βρίσκω μόνο αγωνία και σιωπή.
Τα πράγματα μου ήρθα απόψε να μαζέψω,
μα πως να βάλω μέσα σε κούτες μια ζωή
και στο τηλέφωνο δεν θέλω ν’ απαντήσω,
γιατί ρωτάνε αν το σπίτι νοικιαστεί.
Δεν ενοικιάζεται, δεν θα τ’ αφήσω
κι απ’ το κουδούνι δεν θα σβήσω τ’ όνομα σου.
Δεν ενοικιάζεται, θα το κρατήσω
οι τοίχοι έχουνε ακόμα τ’ άρωμα σου.
Δεν ενοικιάζεται, εδώ θα μείνω
και δεν θα βγω ούτε λεπτό, δεν το αφήνω.
Δεν ενοικιάζεται, δεν σας το δίνω
έστω και μόνος μου εγώ εδώ θα μείνω.