Σταματήσαν τα ρολόγια
και η νύχτα δεν περνά
δεν μπορεί να ξημερώσει
στη δική μου τη καρδιά
όλα αυτά που ’χουμε ζήσει
μοιάζουν τόσο μακρινά
έχεις φύγει κι η αλήθεια
σαν μαχαίρι με πονά
Αχ και να ’ξερα καρδιά μου πώς περνάς
αν πονάς μακριά μου ακόμα αν μ’αγαπάς
Αχ και να ’ξερα καρδιά μου πώς περνάς
να’ταν όνειρο ο χωρισμός για μας
Βλέπω μια φωτογραφία
που στα μάτια με κοιτάς
και διαβάζω τη δική σου
αφιέρωση καρδιάς
μα όλα αυτά έχουν τελειώσει
και με κόβουν σαν γυαλί
να μπορούσες να πιστέψεις
πως σ’αγάπησα πολύ