Ο Θεός μου `χει δώσει μια καρδιά παιδική
περπατώ μες στους δρόμους με τα όμορφα σπίτια
αγαπάω τον ήλιο και στο πάρκο εκεί
έχω πιάσει φιλίες με δυο τρία σπουργίτια.
Και δε βάζω άλλη έννοια κι έχω κάθε φορά
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά,
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά.
Ξέρω κάτι κορίτσια που περνούν ντροπαλά
κι αν τυχόν και με δούνε μου κουνάνε το χέρι
κι είναι κάποιο κορίτσι, μια μικρή, να `ν’ καλά
που μπορεί και μου δίνει μια σταλιά καλοκαίρι.
Και δε βάζω άλλη έννοια κι έχω κάθε φορά
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά,
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά.
Αγαπώ τα σπουργίτια που `ναι τόσα πολλά
αγαπώ τους ανθρώπους και παρέα τους κάνω
αγαπώ τα κορίτσια που περνούν ντροπαλά
αλλά ένα κορίτσι τ’ αγαπώ παραπάνω.
Και δε βάζω άλλη έννοια κι έχω κάθε φορά
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά,
μια χαρά τιποτένια, μιας πεντάρας χαρά.