Τον Παράδεισο τον είχα
και στους ώμους τα φτερά
κι ήρθε μέρα, ήρθε νύχτα
να μου κλέψουν τη χαρά.
Τό ’χες πει πως με το χρόνο
κάθε πίστη θα χαθεί
τώρα πια σ’ελευθερώνω
είχες δίκιο απ’ τη αρχή.
Αφού στο θαύμα δεν πιστεύαμε
δεν πιστεύω σε τίποτα
κι αφού ζωή πήρα από σένανε
δεν υπάρχει ζωή μετά.
Τον Παράδεισο τον είδα
και στα μάτια σου το φως
Όμως χάθηκε η πυξίδα,
το ταξίδι κι ο σκοπός.
Το’ χες πει πως ό,τι ενώνει
φυλακίζει την ψυχή
τώρα πια μ’ελευθερώνεις
μα είν’ ο κόσμος φυλακή.
Αφού στο θαύμα δεν πιστεύαμε
δεν πιστεύω σε τίποτα
κι αφού ζωή πήρα από σένανε
δεν υπάρχει ζωή μετά.
Αφού ήταν λάθη όσα μας δένανε
δεν τα θέλω τα σωστά
κι αφού ζωή πήρα από σένανε
δεν υπάρχει ζωή μετά.