Από μικρός στα πέλαγα
γυρνώ μ’ ένα σκαρί και τον αυγερινό
κι όταν χτυπούσαν κύματα θεριά
χόρευα μπάλο στην αστροφεγγιά.
Γοργόνες στη στεριά μου πήραν το μυαλό
και δε θέλω πια να ξαναδώ γιαλό.
Γοργόνες στη στεριά τα πήραν όλα μου
βοήθα Παναγιά και Αι Νικόλα μου.
Τον ουρανό είχα φορεσιά
και φυλαχτό μια χάντρα θαλασσιά.
Τέτοια φουρτούνα που έχω στην καρδιά
δεν ξεπερνιέται με παλικαριά.
Γοργόνες στη στεριά μου πήραν το μυαλό
και δε θέλω πια να ξαναδώ γιαλό.
Γοργόνες στη στεριά τα πήραν όλα μου
βοήθα Παναγιά και Αι Νικόλα μου.