Σε χρειάζομαι, πόσο μάλλον απόψε
Φίλε νιώθω πως θα τρελαθώ, πόσο βιάζομαι
Το μαρτύριο διώξε, με τη σκέψη της αιμορραγώ
Αναγκάζομαι να σου πω πάλι απόψε
Πως αδίκως λυπάσαι γι’ αυτήν
Ήταν άπιστη όπως όλες τις άλλες
Κι ό,τι ωραίο σβήνουν σε μια στιγμή
Φίλε μου, φίλε μου καλέ μη χάνεις την ουσία
Η ζωή περνά σαν έργο, σαν ταινία
Να χαραμίζεσαι γι’ αυτήν είναι αμαρτία
Φίλε μου, φίλε μου καλέ μη χάνεις τον καιρό σου
Σύντομα θα βρεις ξανά τον εαυτό σου
Γι’ αυτό σου λέω ξέχνα την για το καλό σου
Σε χρειάζομαι, φίλε δώσ’ μου κουράγιο
Δε θ’ αντέξω το χωρισμό
Κομματιάζομαι κι η ψυχή μου ναυάγιο
Χάνεται μονομιάς στο βυθό
Αναγκάζομαι να σου πω τη αλήθεια
Πως δεν κάνει για σένα αυτή
Ήταν ψεύτικη όπως όλες οι άλλες
Στην καρδιά, στο μυαλό, στην ψυχή