Τα τρένα τρέχουν βιαστικά, κλειστά βαγόνια
κάπου μια θέση και για μας υπάρχει χρόνια
μα μην βιαστείς, αν θ’ ανεβείς, δεν κατεβαίνεις
σ’ ένα μονόδρομο σε βάζουν και πηγαίνεις
Πάμε φίλε περιμένουν τα παιδιά
στην αλάνα με μια μπάλα φουσκωμένη
και μακάρι όταν φτάσει η σειρά
να `ναι η θέση που μας κράτησαν πιασμένη
Καιρός για λίγο να σκεφτείς, ν’ αποφασίσεις
να μπεις στο αύριο, το σήμερα ν’ αφήσεις
να μη βιαστείς άμα θα μπεις δύσκολα βγαίνεις
σ’ ένα μονόδρομο σε βάζουν και πηγαίνεις
Μάης μήνας όλοι οι κήποι ανθισμένοι
πάμε φίλε, η παρέα περιμένει
Παραλίες, ξεγνοιασιά, χορός στο κύμα
να τα χάσουμε από τώρα είναι κρίμα
Φτάνει μια ώρα τελικά, δεν πάει άλλο
δίλημμα τι είναι το μικρό και τι μεγάλο
τι `ναι αλήθεια νικητής και τι χαμένος
ποιος είναι ο ελεύθερος, ποιος είναι ο δεμένος
Φίλε, γεια σου, μα θα μείνω δεν μπορώ
ας υπάρχει κι ένα όνειρο τρελό
μες τα `πρέπει’ των σοφών τη συμφωνία
ας υπάρχει μια μικρή παραφωνία