Γεια ξεκλειδώνω τη πόρτα, με ρουφάει ο ήλιος
και του δέντρου του δρόμου η σκιά
Γεια, η πιο όμορφη λέξη όταν κάτι έχει φταίξει
και σε πάει ξανά μακρυά
γεια, στην απεραντοσύνη κάνω εμπιστοσύνη ταπεινά
λυτρωμένα με γεια με λες γιορτάζει η Σοφία
την αλληλογραφία παίρνω ήσυχα με άλλα χαρτιά
γεια με μολύβι υπογράφω, τι χρειάζομαι γράφω
η καρδιά να μην είναι βαριά
Γεια, σε όποιον έρθει και φύγει σαν τριαντάφυλλο
ανοίγει που σκορπά ξεχασμένη ευωδιά
Γεια, το πιο ήσυχο βήμα στο λαβύρινθο βάζει φωτιά
Γεια, ότι μέσα κι απ’ έξω χρόνια έχω να παίξω το κομμάτι μου με μαστοριά
Γεια στην υγειά σου ερωτά μου κι απ’ το πριν
στο μετά μου μεταφέρθηκα προσωρινά
γεια, τόσο απλά τόσο σκέτα και ξανά στη κουκέτα
για όλα τα άγνωστα τα αληθινά
Γεια τόσο απλά τόσο σκέτα δε γουστάρω ετικέτα
δεν ξεχνιέται αν αξίζει η χρονιά
τι οχτώ, τι εφτά, τι εννιά το ταξίδι από μέσα αρχινά