Για κάποιο λόγο σοβαρό
της μοναξιάς αερικό
άγνωστη σε άγνωστους γυρνάς
πια δεν έχεις που να πας
δεν έχεις που να πας
Το ραδιόφωνο σιγά
κι ένα χαμόγελο στενό σαν χαρακιά
κι όλο η ζωή σου σταματά
σαν μια ματιά στο πουθενά
σαν μια ματιά στο πουθενά
Για μένα μη μιλάς
Μεσ’ τον καθρέφτη σου κοιτάς
κορμιά που γεύτηκες κι απάνω τους πατάς
μοιάζει της νύχτας ουρλιαχτό
σαν κάποιο όνειρο κακό
ξυπνάς κι ακόμα είναι εδώ
την ομορφιά σου προσκυνάς
γιατί είναι άδεια η ψυχή σου και πονάς
και σε ρουφάει ο καπνός
απ το τσιγάρο το πικρό
μεσ το δωμάτιο το μικρό
και σε ρουφάει ο καπνός
απ το τσιγάρο το πικρό