Με μάτια κλαμένα στο λέω εσένα
δεν έχω ελπίδα καμμιά,
γι’ αυτό περιμένω της νύχτας το τραίνο
να φύγω, να βρω λησμονιά.
Της νύχτας το τραίνο χωρίς να σφυρίξει
θα `ρθεί να με πάρει, τον πόνο να πνίξει,
μα ώσπου να φτάσει της νύχτας το τραίνο
εγώ κάθε ώρα δε ζω μα πεθαίνω.
Τα ξένα τα χέρια χτυπούν σαν μαχαίρια
κι ανοίγουν πληγές στην καρδιά,
γι’ αυτό περιμένω της νύχτας το τραίνο
να φύγω, να βρω λησμονιά.
Της νύχτας το τραίνο χωρίς να σφυρίξει
θα `ρθεί να με πάρει, τον πόνο να πνίξει,
μα ώσπου να φτάσει της νύχτας το τραίνο
εγώ κάθε ώρα δε ζω μα πεθαίνω.