Ζούσε το σώμα μου χωρίς καρδιά,
όμως τα χείλη μου φιλούσαν τ’ όνομά σου.
Λευκός ο Πύργος σου, μια ζωγραφιά,
μα όλα χάνουν την αξία μακριά σου.
Θεσσαλονίκη μου, γυρίζω πίσω
την ομορφιά σου να προσκυνήσω,
σαν να `σαι μάνα μου να σε φιλήσω,
Θεσσαλονίκη μου, γυρίζω πίσω.
Μακριά από σένανε είν’ η ζωή
σαν μία θάλασσα με πλοία βουλιαγμένα.
Πάντου ταξίδεψα, σ’ όλη τη γη,
τώρα γυρίζω και θα ζω μόνο για σένα.
Θεσσαλονίκη μου, γυρίζω πίσω
την ομορφιά σου να προσκυνήσω,
σαν να `σαι μάνα μου να σε φιλήσω,
Θεσσαλονίκη μου, γυρίζω πίσω.