Αμαλία:
Σε βλέπω σκεφτικό και λυπημένο,
δεν βλέπεις, δεν ακούς ούτε μιλάς.
Σε βλέπω πάντα στεναχωρημένο
και άνθρωπο ποτέ σου δεν κοιτάς,
δεν κοιτάς.
Κοντολάζος:
Αφού επιμένεις θα σου πω μια ιστορία,
σαν την ακούσεις θα γελάς ειρωνικά.
Για σένα ίσως είναι μια απλή ιστορία,
μα εμένα μου συμβαίνει πρώτη μου φορά:
Ν’ αγαπώ και να πονώ,
να τα ’χω δώσει όλα και να της ζητώ
λίγη αγάπη, ζητιανιά,
κι αυτή να φεύγει μακριά.
Αμαλία:
Σε βλέπω διαρκώς αφηρημένο
να πίνεις και να είσαι σκυθρωπός.
Μα πες μου τι συμβαίνει, επιμένω,
γιατί είσαι τόσο μελαγχολικός,
σκυθρωπός;