Καλογέρεψα Μαρία,
δίπλα σου και άγιασα,
σ’ έχω σαν την Παναγία,
Δέσποινα, Παντάνασσα.
Την τρέλα και τα ψέματα
πάντα κοντά σου βίωνα
κι αν με θάψουν δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα,
κι αν με θάψουν δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα.
Αλλά δε σου φτάνει ένας,
θες πολλούς να σκίζονται,
να `ν’ καλά το μοναστήρι,
καλογέρια βρίσκονται.
Γερνάω πριν την ώρα μου,
τα βλέπω όλα δυσοίωνα
κι αν πεθάνω δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα,
κι αν πεθάνω δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα.
Κάθε μέρα με προδίνεις
με τον κάθε απίθανο,
ήμουνα δυο μέτρα άντρας
κι έχω γίνει λείψανο.
Την τρέλα και τα ψέματα
πάντα κοντά σου βίωνα
κι αν με θάψουν δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα,
κι αν με θάψουν δε θα λιώσω
σαν το Βησσαρίωνα.