Ανατολές, ανατολές τα δυο σου μάτια,
και τις βραδιές λάμπεις σαν αστροφεγγιά.
Είσαι της καρδιάς μου τ’ ανθισμένα κλώνια,
είσαι φως στη σκοτεινιά.
Είσαι τα ωραία και γλυκά μου χρόνια,
θεϊκή μου ομορφιά.
Όταν μιλάς, όταν μιλάς μιλούν αηδόνια,
κι όταν γελάς είσαι αγγέλου ζωγραφιά.
Είσαι της καρδιάς μου τ’ ανθισμένα κλώνια,
είσαι φως στη σκοτεινιά.
Είσαι τα ωραία και γλυκά μου χρόνια,
θεϊκή μου ομορφιά.