Μισάνοιχτες πόρτες και εσύ κρυφακούς,
αμήχανες ώρες μας κάνουν εχθρούς.
Συνηθισμένα πρόσωπα, συνηθισμένα λόγια,
ποιος σου είπε ότι φταίνε τα αγόρια,
ποιος σου είπε ότι φταίνε τα αγόρια.
Πες μου πού θα `σαι να σε βρω,
πες μου πώς είσαι όταν κοιμάσαι,
πες μου για `κείνα που τραβάς,
πες μου γιατί φοβάσαι.
Τι είμαι εγώ για σένανε
τι είσαι εσύ για μένα,
τι είμαι χωρίς εσένανε,
τι είμαι χωρίς εσένα.
Τίποτα.
Γιατί παράξενα κοιτάς, δε σου `πα κανα νέο,
θέλω μονάχα να γελάς, γιατί ποτε δεν κλαίω.
Ποιος σου είπε πως τ’ αγόρια κλαίνε,
ποιος σου είπε ότι κλαίω.
Πες μου πού θα είσαι να σε βρω......
Τι είμαι χωρίς εσένανε,
τι είμαι χωρίς εσένα.
τι είμαι εγώ για σένανε,
τι είσαι εσύ για μένα.
Τίποτα.