Τις τρελές που `χω κάνει θυμάμαι και γελάω
σε μέρη που `χω πάει και δε θα ξαναπάω,
Αθήνα, Μαδρίτη ενοικιαζόμενο σπίτι
και οι τέσσερις τοίχοι ακόμα τους σπάω.
Μια σχέση που λείπει μα υπάρχουν οι φίλοι
και όταν ξεφεύγω μου ρίχνουν σκαμπίλι
και να `μαι εδώ στην ίδια ιδέα,
στην ίδια δουλειά που κρατάει ως αργά.
Έτσι οι μέρες περνούν,
τα χρόνια κυλάνε στους ίδιους ρυθμούς.
Όλα πια μεταφράζονται σε αριθμούς
μα κάπου κρύβεται η αγάπη και εσύ την ακούς.
Ανοίγω παντζούρια να δω λίγο φως
αφού τόσα χρόνια ζούσα τυφλός.
Είχα τα λίγα, ζητούσα πολλά,
να βγάλω λεφτά με λίγη δουλειά.
Και τώρα στην κρίση χαθήκανε όλα,
τρώω τα χόρτα σαν να `ναι μπριζόλα
Ακούω την αγάπη, χορεύω σε πάρτι
και κάνω ταξίδια μόνο μέσα από το χάρτη.
Έτσι οι μέρες περνούν,
τα χρόνια κυλάνε στους ίδιους ρυθμούς.
Όλα πια μεταφράζονται σε αριθμούς
μα κάπου κρύβεται η αγάπη και εσύ την ακούς.