Το ταξίδι είχε αρχίσει, είδα γύρω μου ζωή
ζώα, φυτά πέτρες με στυλ, δαχτυλίδια μες στη γη.
Συνάντησα πρώτα γαλάζια πουλιά,
ζωγραφίζουν στην άμμο φτερά
η ζέστη μεγάλη και το χώμα ξηρό,
ο αέρας θαμπώνει το φως.
Ταξίδεψα μόνος μου με άλογο ξένο,
δεν μ’ αγγίζει η βροχή
Είναι ωραίο να χάνεις το όνομά σου στην άμμο,
να μη σε πονάει κανείς.
Δυο μέρες μετά ο ήλιος καυτός,
βγάζει το σώμα μου φωτιά
τρεις μέρες μετά στη λάβα της γης,
κοιτάζω ένα ποτάμι νεκρό.
Ο ουρανός με κοιτά, στα μάτια καπνός,
ο αέρας θαμπώνει το φως.
Η θάλασσα ήρθε το όνομά μου να πει,
έδωσε σε όλα πνοή.
Ζώα, φυτά, πέτρες με στυλ, δαχτυλίδια μες στη γη
η θάλασσα κρύβει μια αιώνια ζωή
που κανείς δεν μπορεί να την δει.
Κάτω απ’ τις πόλεις ο αέρας ζεστός
και πια δε θαμπώνει το φως.