Της πόλης μου οι τοίχοι
γεμίζουν πριν να φέξει
με αίμα και με νύχι
γράφεται κάθε λέξη.
Με δύναμη φωνάζουν
για των ανθρώπων λάθη
κρυφά αναστενάζουν
για του Χριστού τα πάθη.
Και μου λένε για δυο χείλια κόκκινες φωτιές
(φρούτα γινωμένα
για φιλιά πλασμένα)
που δροσίστηκαν στου Άδη τις πηγές.
Έχουν αυτιά κι ακούνε
φωνές μες στο σκοτάδι
αυτών που δε θα βρούνε
ποτέ ζεστό το χάδι.
Με θέρμη τους αγγίζουν
στις πιο βαθιές πληγές τους
και ίσως να ραγίζουν
οι πέτρινες καρδιές τους.
Και μου λένε για δυο χείλια κόκκινες φωτιές ....
Τα βράδια που το γέλιο
το πνίγουν καταιγίδες
γίνονται Ευαγγέλιο
με πέτρινες σελίδες.
Μα όταν ξημερώνει
κι αποκοιμιέται η λήθη
μένουν και πάλι μόνοι
της πόλης μου οι τοίχοι.
Και μου λένε για δυο χείλια κόκκινες φωτιές ....
Этот текст прочитали 257 раз.