Το φεγγάρι αργεί ν’ ανέβει κι ένα κύμα την άμμο κλέβει πάλι για χορό
Είσαι ολόκληρη η χαρά μου είσαι ο ήλιος στα βλέφαρα μου διάφανο νερό
Είσαι η αγάπη μου που δεν ξέρει αν ποτέ τα καταφέρει... τ’ όνειρο
Το φεγγάρι ανατέλλει νάτο με τον κόσμο κάτω... αστραφτερό
Και από όλα που `χω νιώσει και αμέθυστα πληρώσει
Μ’ αρέσει η αλήθεια η τόση, να `μαι `δω
Αμέτρητους αιώνες στων αστεριών τις σκόνες
δυο άσπρες πολυθρόνες εσύ και εγώ
Σαν το πεύκο που χει πάρει κάποιου ανέμου την χάρη έτσι είμαι και εγώ
Όταν γερνώ στην καρδιά σου και μου ανοίγεται η αγκαλιά σου πέλαγο
Είσαι η αγάπη που θα γιορτάσω και ούτε θέλω να χορτάσω
Ήταν ώρα δεν ήταν δρόμος μα η καρδιά τον είδε όμως
Και από όλα που `χω νιώσει και αμέθυστα πληρώσει
Μ’ αρέσει η αλήθεια η τόση, να `μαι `δω
Αμέτρητους αιώνες, στων αστεριών τις σκόνες
Δυο άσπρες πολυθρόνες, εσύ και εγώ
Μ’ αρέσει η αλήθεια η τόση, να `μαι `δω....
Αμέτρητους αιώνες, στων αστεριών τις σκόνες ....
Δυο άσπρες πολυθρόνες, εσύ και εγώ.....